Geplaatst op zondag 16 november 2008 @ 09:25 , 1925 keer bekeken
De flamboyant boom Poinciana (Delonix regia) groeit van 5 m tot 15 m 
hoog en wordt ook gulmohar genoemd. In het Nederlands wordt hij eveneens omschreven als de Vlammenboom. Hij heeft een brede kroon in de vorm van een parasol, die veel schaduw geeft. De flamboyant is in bloei erg opvallend, de boom is dan één zee van grote rode bloemen. Hij is afkomstig uit westelijk Madagascar, maar werd als sierboom wereldwijd verspreid over de tropische gebieden. De eerste exemplaren werden op de Caraïben aangeplant door Phillipe de Longviliers de Poincy (1583 - 1660). Hij was de Franse gouverneur van St. Kitts en toefde in Basseterre. Die stad werd in 1627 gesticht door de Fransen en ontwikkelde zich onder zijn beleid tot een belangrijke koopvaardijhaven. Vandaar dat de boom ook de naam 'Royal Poinciana' kreeg. In de natuur behoort hij echter tot de bedreigde soorten, maar hij wordt overal gecultiveerd. Hij is niet moeilijk wat de samenstelling van zijn gron betreft en verdraagt zoute lucht, nachtelijke koelte, maar geen te grote vorst. De flamboyant wordt gewaardeerd voor zijn snelle groei, schaduw en overweldigende bloemenpracht. Hij is akkelijk te herkennen aan het heel grote geveerde blad met ruim een halve meter lange, houtige, hangende peulen. De plant is verwant aan de Johannesbroodboom, Bauhinia en Cassia. Als tropische boom wordt hij best in een kuip gekweekt. Hij kan binnskamers, koel overwinteren. Op de Caraïbische eilanden groeien er nu duizenden flamaboyants, maar de boom is ook vindbaar in de Verenigde Staten (Florida, zuidelijk Texas, Arizona, California), op eilanden in
de Pacific en Australia, In gebieden van India en in zuidelijk en oostelijk Afrika, zoals Mozambique, Mauritius, Reunion, Seychellen, Tanzania, Zuid-Afrika (vooral in Nelspruit) en Namibia In Zuid-Afrika noemt men de flamboyantsoorten ook de 'Huilboerboon' en 'Wildesering'. Zijn bladeren zijn 30 tot 50 cm lang en bevatten 20 tot 40 paar kleine deelbladjes die zich 's avonds samenvouwen. Bladeren vallen af, maar hij hij verliest zelden al zijn bladeren, tenzij in heel droge gebieden. De flamboyant begint te bloemen van zodra hij nieuwe bladeren krijgt. De bloemkleur wisselt van scharlakenrood tot oranjerood en bloemen kunnen 8 tot 15 centimeter groot worden. Hoe ouder de boom wordt, hoe meer bloemen hij geeft. Zij worden bestoven door insecten en vlinders en zelfs door vogels. De zaden worden tot 60 cm lang en 5 cm breed. Hiervan worden op de Caraïben de 'maracas' gemaakt, die ook gekend zijn als de sambaballen, die ter begeleiding van orkestmuziek het ritme helpen aangeven. De flamboyant behoort tot de familie van de Caesalpinaceae, een familie van tropische en subtropische heesters en bomen, die door sommige biologen wordt tot de familie van Fabaceae (Vlinderbloemigen) worden gerekend. De flamboyant is niet de enige tropische boom, die felle rode bloemen geeft. Ook de Australische vuurboom (Flame tree) bloeit zo, maar is echter geen rechtstreekse verwant van de flamboyant
